Vissen kennen parameters. Wij vangen
zij happen naar lucht in water
terwijl wij denken dat zuurstof in bomen zit,
al die liefde in boomschorsen gekrast.
Het duurt jaren tot bomen zich herstellen
langer dan relaties duren.
Liever het ijzeren slot aan de brug geklikt:
het uitzicht wordt minder het inzicht des te beter.
Vissen geloven in ankers bij het zinken vertragen wij
elkaar tot we de bodem van onszelf raken
weer geloven in de afgrond van een ander
een moeder kust het opengebarsten vel
een vader belooft de harde korst.
Waterhoogtes verschillen. Wij zwemmen
boven ons hoofd onder ons groeit een kind
dat een boom aait tot hij krassen kan.
