Op de drempel van de nacht, Michiel Hanon

zacht lantaarnlicht ligt als een warme mantel dicht op straat
de vermoeide dag dommelt in afwachting van de nacht

felle schaduwen zijn tijdelijk verborgen op deze zomeravond
een enkel kinderfietsje is vergeten binnen te halen

twee rijen volle bomen kijken uit naar nieuwe wind na ontij
auto’s liggen als trouwe honden te wachten op nieuwe opdrachten

een kat kruist sluipend het nog warme plaveisel
en houdt nachtwake bij een verlaten sandaal

verlichte kamers, open gordijnen; maar weinig mensen zijn zichtbaar
vandaag geen reveillon; ieder is uitgeput van vermoeiende zaken

boekenkast, bankstel; alles binnen anders maar ook hetzelfde
één collectief van clans, levend langs elkaar heen

kwetsbaar weerspiegelt het bestaan zich in levenloze lichamen
geen nocturne negeert de stilte; het leven is even leeg

ook op straat staat de bespieder deze zwoele avond alleen
niemand voelt iets voor een eenzame excursie

Michiel Hanon

Dit bericht is geplaatst in Poëzie. Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.