Kras, Meliza de Vries
Vissen kennen parameters. Wij vangen zij happen naar lucht in water terwijl wij denken dat zuurstof in bomen zit, al die liefde in boomschorsen gekrast. Het duurt jaren tot bomen zich herstellen langer dan relaties duren. Liever het ijzeren slot … Lees verder
Er ploffen rode raven neer op ons terras, Geert Viaene
zij krassen en dan mogen wij nog van geluk spreken dat het nacht is, zij krassen zacht, midden in de lucht verleren zij het vliegen, er zweeft een onzichtbare sliert speekseldraden in de lucht waaraan zij zich ophangen zij staan … Lees verder
leegstand, Bert Struyvé
zij leeft in de kern van een glazen bol haar eigen atrium ‘ik ga even’ zegt hij ‘de wind is gaan liggen’ en drukt geroutineerd een volle hand rond haar glas zijn stem klinkt neutraal als een blokje om met … Lees verder
Zee, Theo Monkhorst
Toen zij spraken over sterven zag ik de zee onsterfelijk onbewogen zwijgend grijs in zekerheid en peilloos blind voor mijn vertrek.
Als uit verdronken land,
Juliën Holtrigter
Als uit verdronken land komt het licht, nat en wit. Het strand is verlaten. De zee komt traag in beweging. Schepen op weg naar een haven, afgeladen of leeg maar altijd achter een loon aan, brood, een bestaan. Alles is … Lees verder
Diner avec Dalì, Manuel Kneepkens
Salvador Dali ‘Venus de Milo with Drawers’ 1916 Diner avec Dalì Salvador Dalì wil een monsterlijke kreeft aanbrengen op mijn rechterschoen. Laat dat, oude meester, laat dat! Jij bent immers dood ! Waarom dan nog zo dienstbaar aan Aphrodite_ ooit … Lees verder
Trump, Els de Groen
Trump Ook vulkanen krullen hun lippen als ze vanbinnen koken en in vuilbekkerij toch hun mond weer voorbijpraten Ook orkanen hebben hun ogen diep in windstille zakken en zijn blind voor de schade die hun armen aanrichten Ook zeeën schikken … Lees verder
Il Poverello, Manuel Kneepkens
Wachtend in Den Haag op de gouden tram die van Nirwana naar het Scheveningse strand, bad ik: Broeder Duin, ik dank u voor uw deemoed Zuster Strand, ik dank u voor uw naaktheid Broeder Zee, ik dank u voor uw … Lees verder
Vanwege het meisje April, Astrid H. Roemer
Maak een ongrijpbaar hart ongeschonden als van een kind en laat het bloeden met een vloeistof rood en rijk als mensenbloed bonken en ruisen moet het kunsthart als een getergd orgaan en glanzen als een open wond. Plaats het hart … Lees verder
De Spelen, Manuel Kneepkens
Wat doe je met de stadions na de Spelen? Je bouwt ze om tot stations je kan daar dan speerwerpen met een machete en discus met een bomgordel om want het zijn een eindstations! de stationschef draagt er een kromzwaard … Lees verder
September, Sami Kalaï
Blauwbaard In een zee van tijd is september land. Nooit kon ik er aarden, nooit voelde ik me thuis onder het onbewogen teken van de Maagd. Toch ging ik aan de wal, betrad de kleinste aller kamers. Ik strompelde onthoofd … Lees verder
Tema con variazioni, Dirk Kroon
het weinige van de werkelijkheid wordt minder en minder (…) men mag weer zwijgzaam en wijs zijn Lucebert, Van de afgrond en de luchtmens 1a Sluit je ogen voor beelden uit het leven en zie een binnenwereld aan. 1b … Lees verder
Gedichten, Younes El Kafari
Turing Punten jagen. Schuilplaats, spanning, strijd. Vragen om verbanning naar de kelder, weten wie je daar ontmoet: de held, er is geen andere mogelijkheid. Mierzoet hem daar begroeten terwijl ontzetting niet om te verdragen is en adem door je dromen … Lees verder
Open D., Steffan Hofland
Geen fuck te doen, Geen werk. Geen geld. Goedkope blikken. Laatste centen. Uitgeteld. Geen pijn. Geen blues. Geen tyfus. Geen reet. Are you alive, man? It’s getting. Late.
Gedicht op maat bij het werk van Marcel van Eeden, Rob Van de Zande
Tekening: Marcel van Eeden Hoor het bovene ploegen En omgespit lijkt de zon, Onder een vaal genoegen Dat ’t van de goudster won Vloot het bestorven geween Weg in ‘n schim over ‘t loof, Welke alles om ons heen Met … Lees verder
Brexitland revisited, door Manuel Kneepkens
In de etalage van Europa ligt de Noordzee in de Opruiming Kwallen…legioenen kwallen… koukleumende nudisten Total loss ! Die uit de Heimat dragen een Stahlhelm maar vele malen arroganter zijn die gestrand uit de UK ! Glazen Sprookjeskoetsen Fin de … Lees verder
Mohammed Ali, door Manuel Kneepkens
Het gelaat hard als een helm over het zwart van zijn angst verraden hem de littekens van z’n ogen een met huid omklede man van protest toch is er geen keus dan deze, de Geschondene halfnaakt in de glans van … Lees verder
Beeldgedicht: ‘Zo’n fluisterwit vermoeden’, Tania Verhelst
Meer beeldgedichten van Tania Verhelst
Den Haag, Celebesstraat door Manuel Kneepkens
Bij het overlijden van de schrijver van de ‘Excessennota’* Haagse Liefste, zo Eline Zie, vanuit de tempo doeloe-pracht van je kantjil ogenpaar _ o, Saidjah, o, Adinda!_ heupwiegen aan Zilver(rijst)vogels gebatikte herinneringen aan Radio Bandoeng in het kwetterend geboomte … Lees verder
Broertje, Marij de Wit
Maar weet je nog wel hoe helder en nieuw alles rook vroeger, de dagen nog lang, vader J en moeder F onze hut en hoe we renden? Maar weet je nog wel die zomers, het voetballen alle kinderen op het … Lees verder
