Co Westerik, Manuel Kneepkens
Co Westerik, Snijden aan gras, 1975 Minnaar, je kwetsbaarheid slechts overdekt door huid zo laat de schilder je in heldere tempera over jade landschappen zweven rugdekking krijg je niet aan vlijmscherp gras – voor wiens gerimpelde voet weggemaaid? laat hij je je … Lees verder
Er nooit dichter vandaan,
Theo van der Wacht:
Dichter in zee
Om het niet alleen bij woorden te laten, in Adamskostuum de zee te beproeven, onbedekt de branding te tarten. Kopjes onder. Prikogen. Ziltproeverij annex kwallenbuffet. Wat steekt is de jeuk, de natuur die sart en bevleugelt. Regenbooglicht. Schuim.Venus op de … Lees verder
Vier gedichten, Dirk Kroon
Ontkenning Ik had een wereld kunnen winnen maar ik wilde niet. Ik had de ogen kunnen sluiten maar ik kon het niet. Ik had gelukkig kunnen worden maar ik werd het niet. Ik had ook kunnen zwijgen maar dat … Lees verder
Armando, Manuel Kneepkens
Armando de vogel Wat zal ons (blijvend) herinneren aan Armando? de term: schuldig landschap; verkoold hout figuren van kamp Amersfoort (on)menselijk én het Zwarte Water een bassin van zwart plastic gevuld een paar centimeters water met duizelingwekkende dieptewerking… Aantekening voor de … Lees verder
Drie gedichten, Arne Deprez
bijna niets zullen wij onaf blijven? maar dan niet afhankelijk misschien kan onbeholpen op de foto wel en te klein ook zelfs als wij straks allen met dubbele mobiele data en wifi op de trein en onze Brother 3D-print, ook … Lees verder
Kerstversiering, Lucia van den Brink
Ik herinner me jouw gezicht nog goed van toen je me zo hard duwde dat we allebei schrokken van het gekraak dat mijn schedel maakte toen ik de muur raakte en ik ik was zo sterk dat ik de blauwe … Lees verder
Vijf gedichten, Arnoud Rigter
Peuterzondebesef Ik doe alles na. Vorkheftrucks. Voorbeeldige boter, ik verroom. Voorbeeldige schenkstroop, ik word traag en zoet en lach naar alle drachtigen. Ik hecht in alle richtingen. Zet een mens lang op een plek en ’t hecht. Stoofperen.’ Ik ga … Lees verder
Voor de rustelozen,
Marcel de Roos
Je hoeft niet zelf te kunnen zingen om te weten hoe het klinken moet. Leunstoel, flesje port en laat maar komen. Melodieën die een volkslied kunnen dragen. Aangezet als ongeplande revoluties, even achteloos weer opgegeven voor een ijle trilling, hoog … Lees verder
Vijf gedichten, Bert Struyvé
Het spel van de spiraal hoe je aan het eind van de houdbaarheid zomaar de hei kopieert van internet hoe je nog maar eens behaaglijk in je draaistoel verdwaalt terwijl vuile windvlagen zoeken naar een opening om geruimde ballonnen te … Lees verder
De keizer van Doorn, Manuel Kneepkens
Als kind (van vier vrouwen) loerde ik in huis Doorn door het sleutelgat en zag het aarsgat van de Keizer Hij zat op zijn toiletpot als ooit op zijn Lippizaner schimmel en las een whodunit van Havank ‘De … Lees verder
Hockney, Manuel Kneepkens
David Hockney ‘Pool’ (1978) Waar zijn hier de naakten die elkaar de suntanned lijven kusten? Verlaten ligt het terras van minnaars Campari slurpt enkel nog de ondergaande zon “ Boys, o, boys wie badmeester Nazomer’s fluitje opduikt mag heel de … Lees verder
Kras, Meliza de Vries
Vissen kennen parameters. Wij vangen zij happen naar lucht in water terwijl wij denken dat zuurstof in bomen zit, al die liefde in boomschorsen gekrast. Het duurt jaren tot bomen zich herstellen langer dan relaties duren. Liever het ijzeren slot … Lees verder
Er ploffen rode raven neer op ons terras, Geert Viaene
zij krassen en dan mogen wij nog van geluk spreken dat het nacht is, zij krassen zacht, midden in de lucht verleren zij het vliegen, er zweeft een onzichtbare sliert speekseldraden in de lucht waaraan zij zich ophangen zij staan … Lees verder
leegstand, Bert Struyvé
zij leeft in de kern van een glazen bol haar eigen atrium ‘ik ga even’ zegt hij ‘de wind is gaan liggen’ en drukt geroutineerd een volle hand rond haar glas zijn stem klinkt neutraal als een blokje om met … Lees verder
Zee, Theo Monkhorst
Toen zij spraken over sterven zag ik de zee onsterfelijk onbewogen zwijgend grijs in zekerheid en peilloos blind voor mijn vertrek. Graag delen!
Als uit verdronken land,
Juliën Holtrigter
Als uit verdronken land komt het licht, nat en wit. Het strand is verlaten. De zee komt traag in beweging. Schepen op weg naar een haven, afgeladen of leeg maar altijd achter een loon aan, brood, een bestaan. Alles is … Lees verder
Diner avec Dalì, Manuel Kneepkens
Salvador Dali ‘Venus de Milo with Drawers’ 1916 Diner avec Dalì Salvador Dalì wil een monsterlijke kreeft aanbrengen op mijn rechterschoen. Laat dat, oude meester, laat dat! Jij bent immers dood ! Waarom dan nog zo dienstbaar aan Aphrodite_ ooit … Lees verder
Trump, Els de Groen
Trump Ook vulkanen krullen hun lippen als ze vanbinnen koken en in vuilbekkerij toch hun mond weer voorbijpraten Ook orkanen hebben hun ogen diep in windstille zakken en zijn blind voor de schade die hun armen aanrichten Ook zeeën schikken … Lees verder
Il Poverello, Manuel Kneepkens
Wachtend in Den Haag op de gouden tram die van Nirwana naar het Scheveningse strand, bad ik: Broeder Duin, ik dank u voor uw deemoed Zuster Strand, ik dank u voor uw naaktheid Broeder Zee, ik dank u voor uw … Lees verder
Vanwege het meisje April, Astrid H. Roemer
Maak een ongrijpbaar hart ongeschonden als van een kind en laat het bloeden met een vloeistof rood en rijk als mensenbloed bonken en ruisen moet het kunsthart als een getergd orgaan en glanzen als een open wond. Plaats het hart … Lees verder
