De kunst van het weglaten, door Ruud Minnee

De Groningse kunstenaar Hendrik Botangen heeft de ultieme expressie van ‘less is more’, vormgegeven in een achttiental schilderijen die, inclusief de lijsten, volledig bestaan uit lucht, in de galerie waar de schilderijen ten toon worden gesteld zijn dan ook alleen de naambordjes van de werken zichtbaar aanwezig. Met titels als: ‘Veelzeggende leegte’, ‘Painter’s block’, ’Blanco’ ‘Had gekund’, ‘Niets meer, niets minder’, ‘Gebakken lucht’ en ‘Deze kant boven’, hangen de onzichtbare stukken volledig in het luchtledige. Alleen aan de grillige schakering van de naambordjes is te zien dat de schilderijen in afmeting van elkaar moeten verschillen. De veelbesproken stukken mogen zich inmiddels verheugen in een wereldwijde belangstelling en een aantal schilderijen zijn al voor astronomische bedragen door kunstliefhebbers en musea aangekocht. Men is er overigens nog niet uit of men de werken ‘fysiek’ moet behandelen. Zo is er gedacht aan een vacuümpompje waarmee men iets van de ‘artistieke luchtmoleculen’ boven de naambordjes zou kunnen vangen om ze zo mee te kunnen nemen naar bijvoorbeeld een nieuwe eigenaar of expositie elders. Er is zelfs geopperd de werken te visualiseren door gebruik te maken van mimespelers. De gangbare mening is echter dat de naambordjes op zich volstaan. Momenteel werkt Botangen aan een enorm beeldhouwwerk, dat volgens de kunstenaar vooralsnog geen naam mag hebben…

Dit bericht is geplaatst in Columns, Proza. Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.