Ventieltjes, proza om het gemoed te luchten, door Ruud Minnee

Onbegrijpelijkheid

Het is rustig op het Bureau ter Bevordering van de Onbegrijpelijkheid (BtBvdO). De zon heeft door de glas-in-loodramen een bijna psychedelisch tapijt gelegd. Jaap Deklier speelt verveeld met zijn Rubik’s kubus SL-pro de luxe, terwijl zijn collega Johan Jobsik naar buiten staart. ‘Er moeten gewoon een paar aanduidingen bij, Johan, de mensen gaan doorkrijgen dat een Persoonsnummer, een BSN nummer, een Sociaal-Fiscaal nummer en een Sofinummer allemaal voor hetzelfde staat… Het is gewoon niet meer verwarrend genoeg.’
    ‘Ik denk dat je gelijk hebt Jaap’, verzucht zijn collega. ‘Laten we er een paar benamingen bij verzinnen. Gewoon voor alle onduidelijkheid…’


Vanish

We waren beneveld door de drank en de liefde. De lokroep van het onbekende kon onmogelijk worden genegeerd, de behoefte om de zware luiken van de sleur open te slaan werd onbedwingbaar. Onze ratio werd verpletterd door een immense hunkering die de rem op ons verlangen onherstelbaar beschadigde. En we denderen af op een onzekere maar oh, zo opwindende horizon. De spanning tintelde ondragelijk door onze lichamen. We moesten en zouden het doen, er was geen ontkomen aan… En we gebruikten het: Vanish Oxi Action Crystal White… En het is waar. Even later keken we naar een stralend witte was!


Zwaartekracht

De wereld verging niet
maar verloor alleen haar zwaartekracht
En alles wat te licht werd bevonden
kreeg de vrijheid om te cremeren in de dampkring
Gerard had de ramp kunnen overleven
ware het niet dat hij zojuist een streng dieet had afgerond

Tolerantie

Bij ons in de buurt woont sinds kort een man van Palestijnse afkomst, Asfour heet hij, aardige vent. Maar hij heeft de onbedwingbare neiging om met stenen te gooien. Hij kan er niks aan doen zegt ie. Hij is ermee opgegroeid. Als ie een steen ziet moet hij hem ergens naar toe gooien. Laatst gooide hij weer eens zonder enige aanleiding een steen door de voorruit van mijn buurman. Zoals ook in dit geval, nam hij direct na zijn daad contact op met de gedupeerde om uitgebreid excuses te maken en de gedane schade te vergoeden. Omdat dit alles de goede man en zijn gezin enorm op kosten begon te jagen, houden we er nu in de buurt rekening mee, kleine moeite. We verwijderen losse stenen en waarschuwen de gemeente als ze bij ons in de buurt komen straten en dergelijke. En als we zelf met tegels en stenen aan de gang gaan, sluiten we simpelweg de boel goed af. Door dit alles is het de laatste tijd rustig rond Asfour. Nu gooit hij nog wel eens met een verdwaald legosteentje van zijn kinderen, maar daar heeft eigenlijk niemand last van.

Benarde positie

Bij de grote watersnoodramp werd de Zeeuwse priester Jacob van Hennewegen geconfronteerd met een duivels dilemma: verdrinken, want de zwemkunst was hij niet machtig of het dakraam verlaten met het enige drijfbare binnen handbereik, zijn uit Amerika geïmporteerde opblaaspop ‘Dolly’. Met het water en zijn geweten aan de lippen koos hij uiteindelijk voor het laatste. En zo werd hij, onder het niet aflatende geprevel van Weesgegroetjes, gevonden. In de missionarishouding, dat dan weer wel…

Antropologische studies in de marge

Toen de Hakobouri, die bekend staan om hun kannibalisme, het lichaam van de musicalster Chantal Janzen in zijn geheel hadden verorberd, dachten zij daarmee schoonheid en vitaliteit te hebben verworven. Maar in plaats daarvan begonnen zij feilloos fragmenten te reproduceren uit de musical ‘Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer’. Dit tot grote ergernis van de naburige Maboezu die de Hakobouri uiteindelijk tot de laatste man afslachtten.

Dit bericht is geplaatst in Columns, Geen categorie, Home, Proza en getagd, , . Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.