Witte Donderdag op de Jericholaan, Manuel Kneepkens

Zonnige mevrouw Hasselblatt
ontmoette ik op lentedag aan de Jericholaan

O, al dat licht in mijngroothoeklens
Al die wolken ! Al dat lachende water

De Kralingse Plas weer piegelt mijn ziel…

Om haar, zo enthousiast  poëtografe
citeerde ik Sappho
die ooit tot de Kring van haar Geliefden sprak:

    Wij die mogen wonen in de tempel van de Muzen

    het past ons niet te klagen…

Samen
(‘Waar er twee in mijn naam verenigd zijn…’)
leegden wij drie kelken Merlot

en toen pas besefte ik dat het Witte Donderdag was
de dag van het Laatste Avondmaal

Christenen, dat is hun core business
willen almaar vergeven

maar hoe moet dat met een dichter
& een Vredesfotografe:

    Sjaloom in our time!

die zich bedrinken op Witte Donderdag

aan de weg van Hiroshima naar Nagasaki

aan de Laan van Jericho?

(uit Gelukkige dagen in Kralingen, work in progress )

Dit bericht is geplaatst in Home, Poëzie. Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.